Boş ama bomboş değil

Hani bazen deriz ya; içimde bir boşluk var. Aşık, ergen veya depresyonda değilim. Üniversiteyi bitirmiş, mezun olduğun işi yapmıyorum. Hoş bitirdiğim üniversiteyi de okumayı istemediğimi, mezun olduktan sonra anlamıştım. Başka şeyler girer araya; ya zamanım yoktur, ya da zamanım olduğunda tembel veya hayatımdan memnunum dur.  O boşluk doldurulmamıştır ancak o an hissetmem. Bir kaç hobi girişimi, bir kaç müzik aleti, spor yapmayı denemişimdir. Ama yok bazen durup dururken o boşluk vakum yapmaya başlar. Her şeyi kendi içine çekmektedir. Felsefe, din, psikoloji kitapları, romanlar okudum. Okuduklarım sorununu biraz tanımlar ama asla o boşluğu tarif etmez sadece oyalar. Genellikle kitaplar benim ağrı kesicimdir. Şifayı asla kişisel gelişim saçmalığında aramam, hurafe gelir bana. Bazen dine yaklaşır bazen uzaklaşır kah o tarafa kah bu tarafa özellikle içimdeki o boşluğa doğru yol alırım. Fırtına da  savrulur, dışarıdan sanki kendi iradesiyle uçtuğu zannedilen bir plastik poşete benzer halim. Dışarıdan iradem doğrultusunda yol aldığım, adım attığım zannedilir. Ancak savrulduğumu bir tek ben veya en yakınımdaki bilir. Hoş gerçi algı farkı olabilir. Savrulduğumu zannedip, bir yöne doğru gidiyorumdur. Ama algım asla değişmez, değiştiremem. Nedense savrulduğum dan eminimdir. Bu boşluk depresyonu da barındırır eşiğinde. Eşiğine gelir debelenir kaçmaya çalışırım. Tutunduğum her şey kaygandır. Hobiler, fikirler, disiplinler. Aslında hayattan zevk almayan, gülmeyen iflah olmaz bir melankolik değilim. Bu boşluğu bazen bilgece karşılar, hakkında hipotezler oluştururum. Bazen de bu boşluk beni savunmasız anımda karşılar. Bir dağ gibi karşıma dikilir ya da dipsiz bir çukur misali ayaklarım altında uzanır. Bu boşluk hakkında insanların fikirlerini sorduğumda; bir gün aradığımı bulacağım şeklinde bir teselliyle karşılaşırım. İlginçtir ki bu boşluk biraz mahremdir, biraz zayıf noktam dır. Herkese söylemeyi, dillendirmeyi istemem. Maalesef bu boşlukla yaşamayı öğrenemedim kendisi ile hiçte barışık değilim. Bu boşluğu içimde barındırdığım için kendimle de tamamen barışık olduğum söylenemez. Genellikle yaptığım işleri pek beğenmem. Az da olsa bir öz güven eksikliği mevcut. Bunları neden yazdım? Olur da boşluktaş birisi çıkar, bir fikir verir.